Zrozum, ja nie chcę Ci odpowiedzieć

Spotykamy się po długiej przerwie, przypadkiem, bez konkretnego planu.

Uśmiechasz się sztucznie, przez zęby. Ja też wysilam się na bycie przyjemną.

Całe dzieciństwo przecież się nienawidziłyśmy.  Potem kontakt się urwał, chociaż mieszkałyśmy na jednym osiedlu.

Stoimy tak chwilę, wymieniamy informacje o tym, co wydarzyło się przez te paręnaście lat.

Suche informacje, mniej lub bardziej zaskakujące.

Dochodzimy do dzieci…informujesz, że u Ciebie ich brak – szanuję to, nie każdy musi i chce je mieć – to w sumie Twoja sprawa.

Mówię Ci o swojej czwórce  i nagle dzieje się coś niesamowitego. Widzę Twoje źrenice, osiągające ponadprzeciętne rozmiary.

Twoje ruchy stają się nerwowe, a słowa wychodzą z ust jak seria z karabinu maszynowego.

Już po pierwszym pytaniu wiem, że dalej może być już tylko gorzej.

Wielodzietni  temat bardzo wdzięczny, szczególnie w czasach 500+.

Zwani patologią, idiotyzmem, brakiem odpowiedzialności, wielokrotną wpadką, kompletnym brakiem sensu. Żyjący w kompletnej nieświadomości antykoncepcyjnej.

Razem z zaskoczeniem, najczęściej pojawia się seria idiotycznych pytań, na które my, patologiczni rodzice, wcale nie mamy ochoty odpowiadać.

Wśród moich ulubionych, królują wciąż:

Kiedy następne? – Jak tylko mąż wróci z pracy…

To wszystko twoje? – Nie, połowę znalazłam po drodze, stały sobie, to zabrałam.

Jeju jak Ty  dajesz rade? – Prawą ręką zazwyczaj.

Które było wpadką? – Wszystkie, przecież ja nigdy nie chciałam mieć dzieci.

Naprawdę wszystkie planowane? – Nieee, tylko pierwsza czwórka.

Jak to, świadomie się na wszystkie zdecydowałaś? Nigdy w życiu, ja wtedy kompletnie nie miałam świadomości w co się pakuje.

Kiedy Wy macie czas dla siebie? – Jak robimy to następne.

Ale chyba tirem zakupy robicie? – Podjeżdżamy Żukiem i wynoszą nam wszystko od zaplecza, bo przez kasy trudno przejść.

Ale chyba autobus musicie kupić do jazdy po mieście? – Czekamy na wyprzedaż z MZA.

Chyba dużo zarabiacie, że Was na tyle dzieci stać? – 500+ nas utrzymuje ale bierzemy na litość.

No to teraz, jak jest 500+, to macie kupę dodatkowej kasy. – Oczywiście, zaraz idę po futro z norek, zima nadchodzi, a potem inwestujemy w giełdę papierów wartościowych.

Możesz nazywać to impertynencją – Twoje prawo. Możesz powiedzieć, że jestem złośliwa – tak masz rację. Jeśli chcesz nazwij mnie zołzą – w pełni na to zasłużyłam. Mam jednak taką małą prośbę – najpierw posłuchaj samego siebie…