Nie dajesz rady…?

Wiecie, że prawie każda nowo poznana przez mnie osoba, otwiera szeroko buzię na informację o liczbie posiadanych przez nas dzieci? Za każdym razem słyszymy: „wow, podziwiam – ja z jednym/dwójką rady nie daję…”

Otóż moi drodzy – ja daję. Powiem więcej – ja to lubię. Nie jestem masochistką, nie robię tego dla ulgi podatkowej. Nie jestem nienormalna – zwyczajnie mąż i dzieciaki to najlepsze co przytrafiło mi się w życiu.

Wiecie jak wygląda dzień sam na sam z 4 dzieci (przy opcji – dzieci chore w domu, tata w pracy, mama się opiekuje)? Tak samo jak z jednym – tylko mnożysz x4.

6:00 – Wstajemy – bo skoro dzień wolny to trzeba wstać wcześniej niż wtedy, kiedy dnia wolnego nie ma.

Budzą się zazwyczaj jednocześnie. Mistrzem w spaniu „do oporu” jest Maciek – on może spać pół dnia.

Pierwsze słowa Krysi z samego rana to najczęściej – „mama jeść”.

Zaganiam towarzystwo do jednego pokoju, wkładam Hanię w fotelik i jedziemy do kuchni robić śniadanie.

Gotowe – zasiadamy do stołu i po 30 minutach jesteśmy najedzeni.

8:00 – Mamooooo, ja chcę bajkę. Mamoooo, Hania zrobiła kupę. Mamoooooo, on mi nie chce dać zabawki. Mamooooo, ja nie chcę się z nią bawić…

8:15 – Krysia wyje, bo Marcel zabrał jej samochód (bo to jego). Hania wyje, bo chce bawić się z Krysią. Marcel wyje, bo Hania wyje, że Krysia wyje…

8:30 – Wycie nadal trwa…

8:45 – Wycie zostaje pokonane bajką. Jako, że gust jaśnie paniczów jest różny – Maciek z Marcelem okupuje konsolę, a Krysia przejmuje naszą sypialnie i namiętnie ogląda „Peppę”.

9:30 – Peppa się znudziła, Krysia idzie zaczepiać chłopaków.

9:45 – Chłopaki drą się, że “Krysia im przeszkadza i nie mogą grać, bo im wchodzi i zasłania”.

10:00 – Krysia spacyfikowana – układa 184364 lalki, śpiewając przy tym o krasnoludkach.

10:30 – Hania też chce układać lalki, Krysia się drze, że ‘Hania przeszkadza”.

10:45 – Układają razem.

11:00 – KAWA!!!! Dla mnie czarna, a dla dzieci zbożowa – uwielbiają pić kawę z mamą.

11:15 – Zabieramy się za obiad – Hania ląduje w foteliku i jedziemy do kuchni.

12:15 – Obiad gotowy – Hania padła w foteliku.

Zjadamy obiad – zazwyczaj trwa to ok. 45 min. W tym czasie Krysia kłóci się z Marcelem o talerz, o miejsce, o widelec, o wielkość porcji. Zdarza się, że Krysia podkrada Marcelkowi jedzenie. Oczywiście jak on nie widzi. Zdarza się, że Marcel zobaczy lub stwierdzi, że miał więcej na talerzu – i zaczyna się regularna wojna przy stoliku…

13:00 – Krysia wyje, bo Marcel zabrał jej kotleta. Budzi Hanię. Hania wyje, bo Krysia wyje.

13:15 – Wyją dalej, bo Marcel jej nie przeprosił, że tego kotleta zabrał.

13:20 – Maciek lituje się nad matką i zabiera ich do zabawy do pokoju. Będą grać w gry planszowe.

13:30 – Z pokoju chłopaków dobiega krzyk: „Nie gram z Tobą!!!! Mówiłem Ci, że masz się tak ruszać, a nie tak!!! – idź stąd!!!”

Takie przepychanki i kłótnie są zazwyczaj bardzo intensywne, ale krótkie. Po kilku minutach i interwencji mamy, chłopaki kontynuują spokojnie grę.

Krysia w tym czasie przeprasza  się z lalkami i jeszcze raz je wszystkie dokładnie „przelicza”. Hania jej w tym skutecznie „pomaga”.

Ja w tym czasie mogę “spokojnie” sprzątnąć kuchnię po obiedzie, zrobić pranie czy cokolwiek innego, na co zazwyczaj nie mam wieczorem czasu.

Dzieciaki bawią się razem, biegają, krzyczą, skaczą i to właśnie jest piękno naszego domu – hałas. U nas nie ma ciszy. U nas nie ma stagnacji – wszystko dzieje się szybko i intensywnie. Nasz dom żyje. Jest kolorowy.

Trzymamy się zasady: „To dom jest dla nas, a nie my dla domu” – jeśli nie mamy ochoty, ani czasu na sprzątanie – zwyczajnie nie sprzątamy – wolimy ten czas poświęcić na zabawę z dzieciakami, bo zanim się obejrzymy, minie czas, kiedy będą nas do zabaw zapraszać.

Za każdym razem jak słyszę: „nie daję rady z  1 czy 2 dzieci” – mam ochotę odpowiedzieć – „nie dajesz rady co? Posprzątać, pobawić się czy z nimi być…??? „

Cieszcie się chwilą! Zapomnijcie o narzekaniu!