Dlaczego nie lubię moich dzieci?

Podpisuję się pod tym postem rękami i nogami 🙂 znalazlabym jeszcze sporo takich ‘nie lubię moich dzieci…’

Wspaniały post 😀
Nie lubię moich dzieci, gdy potrzebuję snu, a one już nie 😉

Pośmiałam się, wiem, wszystko jeszcze przede mną 😉

Ten post jest straszny. Sztuką nie jest kochać swoich dzieci, sztuką jest je lubić. Wymienione punkty to jakiś dramat. Nie skorzystamy z bezpłatnego wejścia bo dziecko mówi prawdę – może warto byłoby się tej uczciwości od dziecka nauczyć? Nie lubię bo niepotrzebnie powtarza – może warto byłoby zastanowić się co się przy dzieciach mówi? Całą reszta punktów tak samo nie mieści mi się w głowie, najlepiej żeby nie piły, nie sikały i spały na komendę – spać. Dramat!!!

Dziękuję… bo poważnie się zastanawiałam, czy jestem normalna, gdy mówię mężowi, że nie lubię naszych dzieci… Nie zawsze, ale zdarza się…

Kocham ten post! Mega trafnie to opisałaś i jeszcze wkurza mnie to, co napisałaś w punkcie pierwszym “rodzic nie powinien myśleć o sobie”. No jasne, bo z chwilą stania się rodzicem tracimy osobowość, już nie jesteśmy Anią M. tylko Mamą Jasia. Lista jest świetna i pewnie dodałabym coś od siebie, ale to tylko i wyłącznie dlatego, że Jani jest jeszcze mały ;p np. moje ulubione: jesteśmy na spacerze, Jasiek już pada na pysk, nogi go bolą mówię “chcesz do wózka” mówi “yhym tak”. Wsadzam go. Za 3 sekundy “Maa ma!” i pokazuje, że chce wyjść… ;p

Ja tak mam czasem z moim mężem 😛 Mówię, że go kocham, ale czasem go nie lubię 🙂

mam nadzieje ze Twoje dzieci tak samo Cie nie lubią, i Twoja matka też Cie nie lubiła. Mam nadzieję że kiedyś zdasz sobie sprawę jakie żałosne jest to co napisałaś.

Część (nie wszystkie) kobiet same sobie są winne. Po narodzeniu pierwszej córki okazało się , że (pomimo wcześniejszej praktyki w zajmowaniu się siostrzeńcami : przewijanie, kompanie, karmienie, spacery w wózku ect…….) zdaniem matki dziecka, nie mam minimum wiedzy w wyżej wymienionych umiejętnościach i nawet nie wiem w co dziecko ubrać na spacer, robię to źle i nieadekwatnie do pogody. Przyszedł więc moment gdy odpuściłem sobie to czego się nauczyłem i zacząłem pytać, w co ubrać, co dać do jedzenia…………. itp. Dzieci wychowanie w takim modelu wiedzą, że tata nic nie wie w kwestii misia czy pory mycia zębów a o wszystko trzeba pytać mamę bo tata i tak wyśle do mamy. Jest taki model kobiety-cerbera, która staje między ojcem a dzieckiem co prowadzi do sytuacji , że dziecko do mamy ma milion pytań a do taty tylko jedno “gdzie jest mama?”. Są ojcowie i jest to co raz częstsze, którzy chcą się zająć wychowaniem pełnym, nie tylko zabawa klockami czy wspólnym graniem na konsoli.
pozdrawiam

Super że ktoś mówi o tym otwarcie. Sama tylko w zaciszu swoich czterech ścian do tej pory się przyznawałam że nie lubię moich dzieci. A zwłaszcza gdy cały dzień staję na głowie by miały wszystko co najlepsze, wymyślam zabawy, niespodzianki, oddaję ostatnie własne kęsy jedzenia a na koniec dnia, gdy już sił brak i chce chwile dla siebie mieć czy wręcz dla domu (czasem posprzątać też muszę) słyszę w tedy od starszej córy (6,5 lat) że jestem okropną mamą i jej nie kocham – ja ja tylko chciałam by pozajmowała się sobą sama przez chwile i swoją młodszą siostrzyczką :(. W takich chwilach mam dość bycia mamą i najchętniej wyszła bym ze swojej skóry, odwiesiła ją na wieszak i wyszła z domu.

Ja też czasami ” nie lubię” mojej wspaniałej córki a ona czasami nie lubi mnie szczególnie kiedy każę jej np. odrabiać lekcję a ona w tym czasie ma mase nie istotnych pytań lub ochotę na robienie całkowicie innych mniej waznych rzeczy. Ale to nie zmienia faktu że kocham ją nad życie w ogień za nią skocze I gwiazdkę z nieba postaram się dać jeśli mnie o to poprosi o ona dobrze o tym wie. I wie też o tym że mama ma zły dzień ciezki dzień w pracy I cała mase innych rzeczy na glowie w tedy lepiej nie naciskać mamie na odcisk bo mama może nie chcacy wybuchnąć. I czasem się tak mamie zdarza a wtedy moje kochane dziecko przychodzi do mnie tuli się I mówi ” mamo kocham Cię jesteś wspaniała ” no I zostaje rozbrojona I moje chwilowe ” nie lubię” znika. Dobrze że nie jestem w tym sama 🙂 Świetny post uwielbiam Cię za niego bardzo ! 🙂

REWELACYJNY POST !!!!! Kamień spadł mi z serca kiedy uświadomiłam sobie, że jest nas więcej takich mam 🙂 i że jest szansa, że dziecko nie ma we krwi terrorysty tylko to taki wiek, że one tak maja:)

Kiedyś moja dwuletnia córka tak mnie zmęczyła swoimi prośbami (co chwilę chciała co innego), że schowałam się za drzwiami pokoju, żeby zyskać chociaż minutę :)…

To jest 100% prawda ja mam wiele innych i rownie absurdalnych `nie lubie` a najgorsze jest to ze wiele matek nie potrafi sie do tego przyznac … przed ludzmi na ulicy jak i siedzi zgrywaja wielkie kochajace mamusie a jak przyjdzie do braku sil to zamiast pomyslec w duszy nie lubie wola stluc dziecko .ile takich przypadow juz bylo …a pozniej slyszymynto byla wspaniala matka wiecznie usmiechnieta calujaca wiecznie swoje dziecko na ulicy czy placu zabaw a ponpowrocie do domu dziecko przezywa koszmar bo zle cos zrobilo na dworze…wole slowa nie lubie niz zgwywanie …

podpisuję się pod twoim tekstem,dzisiaj mam chyba wszystkie punkty na raz, no może oprócz auta i dzidziusia na koniec

Kochana znam to doskonale az za bardzo 🙂 i podpisuje się pod tym 🙂

w 100% się z Tobą zgadzam choć jestem matką tylko jednego dziecka to jestem sobie w stanie wyobrazić jaką prace trzeba ciężką wykonać nad 4 ! I zadziwia mnie fakt jak różne komentarze są na ten temat , cieszę się że jednak nie oszalałam i to całkiem normalne że czasem można mieć dość własnego dziecka 🙂 ale ile matek i dzieci tyle opinii co jednak nie zmienia faktu że jak powiesz coś nie tak to znajdą się matki polki które zlinczują Cie bo jak tak można! Gratuluje dystansu do życia, a tak na marginesie to jesteś dla mnie Wielka za to co robisz i wychowujesz 4 dzieci a to pewnie nie lada wyczyn , dla Pana K również pokłony 🙂

Haha,jestem normalna ! :)ja mam 4 letnie bliźnięta,są takie momenty,że mam ochotę wyjechać gdzieś daleko i więcej nie wracać :)drogie mamy,przerąbane mamy… 🙂

Ja nie lubię mojej starszej córki (na razie tylko starsza mówi) ponieważ często krytykuje mój wygląd mimo że wcale nie jestem taka brzydka ? mówi np: Że mam duży nos, że mogłabym się umalować, że wszyscy są opaleni tylko nie ja, a najlepsze usłyszałam ostatnio “mamo a wiesz że Margaret bez makijażu wygląda gorzej od ciebie” ( z wielkim zdziwieniem było to wypowiedziane). Ludzie, ona ma dopiero 7 lat, kiedy za kilka lat rzuci mi takim “komplementem” to chyba się zamknę w sobie no i w domu żeby mnie nikt nie oglądał!

Widzę, że wszystkie dzieci mają tak samo. I mamy te same powody, by ich nie lubić. Chociaż ja zawsze podkreślam, że nie lubię danego zachowania dzieci, a nie ogólnie ich.

Ja też nie lubię mojego dziecka ale w innych sytuacjach te przytoczone. Nie lubię gdy rozkręca histerię drac się w niebo głosy, wtedy mam ochotę skoczyć przez okno. Wkurzam się gdy po raz 20 słyszę mamo od obydwu synów i gdy nie rozumieją, że potrzebuję mieć święty spokój…