Historia pewnej przyjaciółki

Byłam małą dziewczynką, która snuła plany na “dorosłość”.

W tych planach zawsze było dużo dzieci, najmniej 4.

Chciałam mieć dużą rodzinę.

Plan z dzieciństwa wykonałam w 100%.

Potem przyszła proza życia, o której nikt mnie nie uprzedził, nie powiedział, że tak będzie.

Nikt nawet nie dał mi znać, że tak będzie.

W moich najśmielszych snach nie przypuszczałam, że utonę…w praniu.

Dzień w dzień jedna pralka. Dzień w dzień ta sama rutyna.

Selekcja, wstawienie, wyjęcie, rozwieszenie, zdjęcie, składanie, chowanie.

Selekcja, wstawienie, wyjęcie, rozwieszenie, zdjęcie, składanie, chowanie.

Można zwariować. Czasem mam wrażenie, że gram w filmie “Dzień świstaka”.

Żyłam więc ja sobie w tym marazmie i rzece prania.

Ciesząc się codziennością pomiędzy kolejnymi cyklami pralki.

Moje życie upływało w otoczeniu rozstawionych suszarek, rozciągniętych w łazience sznurków i wszechobecnej wilgoci.

Popadałam w czarną rozpacz za każdym razem, gdy kosz na brudne pranie, zamiast pokazywać swoje puste dno, zmieniał się zwyczajnie w największe dostępne pudła.

Nie wyrabiałam z praniem, suszeniem, składaniem.

W ziemie przychodziły najczarniejsze dni. Suszarki były wszędzie, w każdym pomieszczaniu w naszym mieszkaniu.

Nie zdążyliśmy jeszcze wysuszyć jednej, a do wywieszenia czekały już dwa kolejne prania.

W lecie wykorzystywaliśmy balkon. Tylko tam, nie potykaliśmy się o metalowe pręty naszych suszarek.

Deszcze przedłużały proces suszenia czasami do 5 dni.

Powiem krótko – było źle. Bardzo źle.

Już wtedy w mojej głowie pojawił się sprytny pomysł.

Niestety, to nie był czas na jego realizację.

Czekałam, ale myśl nie dawał mi spokoju. Gościła w mojej głowie coraz częściej. Codziennie. Przy każdym wywieszaniu prania.

Po długim oczekiwaniu i wielotygodniowym kombinowaniu pojawiłaś się w końcu w moim życiu TY.

Wpadłaś jak do siebie, nie patrząc na innych.

Znalazłaś sobie miejsce i na stałe zadomowiłaś się w naszym mieszkaniu.

Podchodziłam do Ciebie nieśmiało. Początkowo z dystansem.

Nie mogłam Cię rozgryźć. Nie potrafiłam z Tobą współpracować. Po kilku dniach nauczyłyśmy się siebie.

Ja dawałam Ci “jeść”, Ty grałaś mi te piękne melodie na zakończenie.

Ja “karmiłam” Cię coraz więcej, a Ty coraz częściej “grałaś”

Doszło do tego, że słyszałam Twoją melodię kilka razy dziennie.

Stałaś się moja najlepszą przyjaciółką. Moim wybawcą. Moją ostoją.

Stałaś się jednym z najważniejszych członków naszego domostwa.

Nieodłącznym elementem życia codziennego.

Potrafisz teraz “zjeść” 8 kg naraz. Nie narzekasz. Pracujesz o każdej porze dnia i nocy, a ja nawet Cię nie słyszę. Dbasz o mnie.

To co “oddajesz” pachnie nieziemsko, a ja nie muszę z Tym już nic robić.

Życie z Tobą nabrało pięknych barw. Nie wyobrażam sobie życia bez Twojego udziału.

Jedyne czego żałuję, to że nie poznałyśmy się wcześniej. Że nie wyciągnęłam do Ciebie ręki i nie zaprosiłam do siebie.

SUSZARKA AMICA – dziękuję.

Truskawki na spodniach bo dzieci jadły, a jutro ważne spotkanie i musisz akurat te spodnie mieć na sobie?

Żaden problem – wstawiasz pranie, potem szybko do suszarki i już po kilkudziesięciu minutach masz suche, pachnące i wyprane spodnie do założenia.

6 osobowa rodzina + suszarka bębnowa = idealna para.

Model który u nas prężnie działa to TEN (klik)

Powiem tylko, że klasa energetyczna A++ daje Wam gwarancję niskich rachunków za prąd.

Child Lock zapewni ochronę przed pomysłowością naszych dzieci.

A 8kg suszenia zaoszczędzi nam masę czasu.

Uważajcie na jedno – jak już przyjedzie do Waszego domu, nie będziecie chcieli się z nią rozstawać 🙂

PS: Tak to jest reklama suszarki – ale ja cieszę się z niej jak głupia, więc czemu nie pocieszyć się publicznie 🙂